ลักษณะคำประพันธ์



๏ เมื่อนั้น                            โฉมเจ้าไกรทองพงศา
สมสู่อยู่ด้วยวิมาลา             สุขาสำราญบานใจ
ลืมสังเกตเวทมนตร์ที่ร่ำเรียน     แต่เวียนนอนนั่งเจ็บหลังไหล่
ลืมสองภรรยาแลข้าไท     อิ่มไปด้วยทิพโอชา
ร่วมภิรมย์ชมรสสาวศรี     กุมภีล์ผิดอย่างต่างภาษา
อยู่เย็นเป็นสุขทุกเวลา     ถึงได้เป็นเจ้าพระยาก็ไม่ปาน


ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

คุณค่าที่ได้จากเรื่องไกรทอง

     ความซื่อสัตย์ที่มีให้แก่คนรัก  ไม่หลายใจ  ไม่เจ้าชู้  ไม่ทำให้คนที่เรารักเสียใจ      ความไม่โลภ ควรพอใจในสิ่งที่ตนเองมี “ไม่มองหาสิ่งที่ขาด  แต่มองในสิ่งที่มีอยู่”  แล้วจะเห็น       ค่าของมันและอยู่ได้อย่างมีความสุข      ความโมโหร้ายและอารมณ์ร้อน  นำมาซึ่งความสูญเสียในหลายๆอย่าง และเป็นบ่อเกิดของ             ความแค้น ความโกรธ ความเกลียด ที่เกิดขึ้นภายในใจเรา      ความมั่นใจในตัวเองที่คิดว่า ตัวเองเก่ง ไม่มีใครสามารถที่จะเอาชนะได้  จนเกิดความประมาท       ในตนเอง และทำให้ผู้ที่มีความแกร่งกว่าเอาชนะ
อ่านเพิ่มเติม

เนื้อเรื่องย่อไกรทอง

        กาลครั้งหนึ่ง มีถ้ำทองเป็นที่อยู่ของจระเข้ ในถ้ำมีลูกแก้ววิเศษที่ส่องแสงดุจเวลากลางวัน จระเข้ทุกตัวที่เข้ามาในถ้ำจะกลายเป็นมนุษย์ มีท้าวรำไพ เป็นจระเข้เฒ่าผู้ทรงศีล ไม่กินเนื้อมนุษย์และสัตว์ มีบุตรชื่อ ท้าวโคจร และท้าวโคจรมีบุตรชื่อ ชาละวัน วันหนึ่ง ท้าวโคจร เกิดทะเลาะวิวาทกับท้าวพันตาและพญาพันวัง จระเข้ทั้งสามต่อสู้เพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ สุดท้ายทั้งสามก็จบชีวิตลงจากบาดแผลที่เกิดจากการสู้รบกัน          หลังจากนั้น พญาชาละวัน บุตรของท้าวโคจร ก็ได้ขึ้นเป็นผู้ปกครองถ้ำบาดาลโดยไม่ไม่ใครกล้าท้าทายอำนาจ และได้จระเข้สาวสองตัวเป็นเมียคือ   วิมาลา กับ เลื่อมลายวรรณ ด้วยความลุ่มหลงในอำนาจ ชาละวันจึงมีนิสัยดุร้าย และต้องการกินเนื้อมนุษย์ และไม่รักษาศีลเหมือนท้าวรำไพผู้เป็นปู่แต่อย่างใด เพราะถือว่าตนเป็นผู้ปกครองถ้ำ มีอำนาจอยากจะทำอะไรก็ได้ ณ เมืองพิจิตร มีพี่น้องคู่หนึ่ง ชื่อนางตะเภาแก้ว ผู้พี่ และนางตะเภาทอง ผู้น้อง ทั้งสองเป็นบุตรเศรษฐี วันหนึ่งทั้ง 2 ลงไปเล่นน้ำในคลองที่ท่าน้ำหน้าบ้าน กับบ่าวไพร่ด้วยความสนุกสนานอีกหลายคน ในเวลา...
อ่านเพิ่มเติม